Nacionalni park „Fruška gora” u svojoj ponudi ima veliki broj izletišta i dobro obeleženih planinarskih i pešačkih staza koje nude brojne mogućnosti za vanpansionske aktivnosti i kvalitetan aktivni odmor kako za pojedince, tako i za porodice.
U okviru Informativnog centra na Iriškom vencu radi vodička služba osposobljena da posetiocima pruži sve informacije o flori i fauni u Nacionalnom parku kroz različite prezentacije i predavanja. Izletišta su najpopularnija mesta na Fruškoj gori, a najznačajnija su: Čortanovačka šuma, Stražilovo, Partizanski put, Iriški venac, Hopovo, Glavica, Popovica, Zmajevac, Letenka, Hajdučki breg, Andrevlje, Testera, Ciganski logor, Ležimir, Rohalj baze i Lipovača. Na svim ovim izletištima stvoreni su uslovi za jednodnevni boravak u šumi, šumskim proplancima i na livadama te se izletnicima pruža mogućnost za aktivan i pasivan odmor. Pešačke staze su kružne i moguće je birati severnu i južnu rutu svake staze. Staze su prilagođene i za rekreativce i za sportiste, od nekoliko kilometara do 111 km (fruškogorski ultra maraton plus), sa visinskim razlikama od 300 do 500 m.
Fruška gora je predivna planina koja se nalazi u srcu vojvođanske ravnice, u Sremu, i svojom lepotom očarava sve one koji je posete. Na planini Fruškoj gori dominiraju bukove i hrastove šume koje se ovde smatraju autohtonim, kao i šume lipe. Niži delovi ove planine se odlikuju nežnim livadama, žitnim poljima i vinogradima, a veći dio pokriven je gustom listopadnom šumom lipe, graba, hrasta, javora i drugim stablima. Fruška Gora je jedna od najvećih područja pod šumama lipe u Europi. Na ovoj planini možete pronaći preko 1400 različitih biljnih vrsta, više od 30 vrsta orhideja, tartufa, lekovitih i drugih biljaka.Ona poseduje i manje delove sa četinarima koji su nekada davno ovde sađeni. Ovi prelepi četinarski šumarci su najtačnije rečeno umetani u bukove i hrastove šume, tako da sve zajedno prelepo izgleda. Proteže se u dužini oko 80 kilometara, između Save i Dunava. Zbog svog prirodnog, kulturnog i istorijskog značaja, Fruška gora je proglašena nacionalnim parkom 1960. Najviši vrh je Crveni čot, 539 metara nadmorske visine.
Planina Fruška gora je najlepša u jesen kada je prekrivena bojama, počev od žute pa sve do tamno crvene i time Frušku goru čine neverovatno privlačnom i interesantnom onima koji je posete. Neki će se ovome suprostaviti i kazaće da je Fruška gora najlepša i najromantičnija u zimu kada je sve belo i zaleđeno na ovoj planini. Veliki broj turista voli da poseti Frušku goru baš u zimu, kako bi se vozili svojim automobilima po belim putevima ove planine na kojima u ovo vreme veoma često mogu da se sretnu grupe srna kako pretrčavaju ili stoje pored puta.
Priča se da se na Fruškoj gori nalaze energetski krugovi koji su poznati pod nazivom „Sofijini krugovi”. Ljudi pričaju da boravak u ovim krugovima leči mnoge bolesti i veoma pozitivno deluje na nervni sistem i reumatizam.
O izuzetnoj energiji ove planine govori i činjenica da je Fruška gora mesto na kome je smešteno 16 pravoslavnih manastira. U prošlosti ovde je bilo 35 manastira od kojih je sačuvano 16. Na prostoru od 50 km dužine i 10 km širine, smešteno je 16 srpskih pravoslavnih manastira, koji su podignuti u kasnom srednjem veku kada se težište srpske kulture pod naletom Turaka premestilo u ondašnju južnu Ugarsku. Ova jedinstvena kulturno-istorijska celina proglašena je za kulturno dobro od izuzetnog značaja za Srbiju. Većina manastira sagrađena je pod uticajem moravske i raške graditeljske škole, a vremenom su radikalno rekonstruisani. Prilikom obnove crkve su dobile visoke višespratne zvonike sa baroknim oblicima i plastikom, a u unutrašnjosti – velike i složene barokne ikonostase koje su oslikali najbolji srpski slikari tog vremena.
Burna istorija, arhitektonska i likovna lepota i naročito uloga duhovnog središta srpskog naroda, doprineli su velikom značaju fruškogorskih manastira u kulturno-istorijskom nasleđu Srbije. Šire područje Fruške gore od davnina je bilo bogato svetilištima, a tokom 16. i 17. veka na ovom prostoru je zabeleženo 35 manastira. Od vremena nastanka ovi manastiri nebrojeno puta su pljačkani, rušeni i napuštani, a najozbiljnije su stradali tokom Drugog svetskog rata. Nekoliko manastira je teško oštećeno i tokom NATO bombardovanja 1999. godine.
Od zapada ka istoku nalaze se manastiri: Privina Glava, Divša, Kuveždin, Petkovica, Šišatovac, Bešenovo, Mala Remeta, Beočin, Rakovac, Jazak, Vrdnik, Staro Hopovo, Novo Hopovo, Grgeteg, Velika Remeta i Krušedol.
Fruškogorski vinogradi
Prvi vinogradi na Fruškoj Gori zasađeni su po želji rimskog cara Marka Aurelija Probusa, koji je rođen u tom području današnje Vojvodine. Pre 1700 godina. Među fruškogorskim vinima izdvajaju se crvena i bela iz Sremskih Karlovaca, bisera srpske kulture i duhovnosti, grada koji se vekovima smatra srpskom prestonicom vina. Prema spisima, ta vina su se izvozila u Češku i Poljsku, još u 15. veku. Pisac i član Bečke Akademije nauka Zaharije Orfelin štampao je brošuru u drugoj polovini 18. veka o vinima u ovim krajevima, a nekoliko decenija kasnije, monasi iz manastira Rakovac, jednog od 16 na Fruškoj gori, objavili su prvi priručnik za proizvodnju vina u Budimu. Ispostavlja se da je to jedan od najstarijih zapisa na srpskom jeziku koji se odnosi na vinogradarstvo i proizvodnju vina u Vojvodini.
Postoji 60 privatnih vinarija u Sremskim Karlovcima, a na turneji po vinskom putu, dve obavezno treba posetiti: jedna proizvodi poznati Karlovački ausbruch, vino od grožđica, a druga će vam ponuditi bermet. To je autentično vino ovog kraja, koje se izvozilo u SAD gotovo pre dva veka, i nalazilo se u vinskoj karti Titanika. U pitanju je likersko vino, malo podseća na italijanski vermut, ali ima sasvim drugačiji proces proizvodnje.
Autentičnost ovog slatkog, ali vrlo jakog aromatičnog vina, koje bi moglo biti crveno ili belo, jamči jedinstveni recept koji sadrži 20 različitih trava i začina. Još jedno autentično vino iz ovih krajeva je neoplanta, takođe aromatično vino. Na vinskom putu preko Fruške gore nalazi se nekoliko sela sa zanimljivimi podrumima i vinarijama. Poseban dojam ostavlja selo Nestin, gde je, prema legendi, car Probus zasadio prve vinograde, i danas je to granica između Srbije i Hrvatske.
Fruška gora je područje italijanskog rizlinga, prema nekim izvorima čak i njegova prvobitna domovina. Više od polovine nasada na ovoj prekrasnoj planini su pod ovom vrstom. Zbog svog geografskog položaja, blizine Dunava, mikroklime i refleksija sunca od reke, grožđe na ovom području dozreva ranije i ima nešto više šećera nego ono koje se uzgaja u drugim delovima Vojvodine. Neko je jednom rekao da vina Fruške gore imaju u sebi odraz Dunava. U svakom slučaju, njihov ukus se dugo zardžava na nepcima.
